Dla Aldony, dziewczyny jesiennej
świat rozlicznych prezentów ma wiele:
rzesze astrów we wszystkich odcieniach,
lasy w złocie, brązach i czerwieniach,
wrzosowiska we mgle fioletowej
i korale jarzębiny czerwonej.
My zaś do tych wielobarwnych darów
wpisujemy się czarno na białym
i życzymy by szczęście sprzyjało
aby zdrowie wciąż dobrze się miało,
miłość kwitła, radości przybyło
i sił na zamiary najśmielsze starczyło.
Na bocheńskim rynku król Kazimierz stoi,
którego potomni Wielkim nazywają
choć hulaką był ponoć, od uciech nie stronił
wiele zrobił dobrego dla ludzi i kraju.
My szacunkiem darząc wielkiego monarchę,
nie ujmując mu zasług, najbardziej cenimy
innego Kazimierza – pana Błotnickiego
i to Jego wielkim nazywać będziemy.
Wielki – bo wytrzymał z nami cztery lata,
kładąc w głowy oporne wiedzy zapas spory,
wielki – bo na rajdach, wycieczkach i złazach
pokazywał nam piękno ojczystej przyrody.
Czterdzieści wiosen, czterdzieści zim
przemknęło, przeminęło,
a Ty zielono w głowie masz,
i w sercu pierwszą miłość.
Czterdzieści bardzo owocnych lat,
to dużo i wciąż mało,
niechaj na cały przyszły czas
nie braknie Ci zapału
Oby Cię hojnie obdarzał los
zdrowiem, pogodą ducha,
by Ci nie brakło nigdy sił
w życiowych zawieruchach.
Tego czego ci życzymy
nie wyrazi słów i dwieście
ale jedno ciepłe słowo,
w nim się wszystko mieści: szczęście
50 gram – to prawie nic,
50 lat – to już jest coś,
wreszcie rozumu trochę masz,
a głowę zdobi siwy włos.
50 lat – to dobry czas,
postaraj się uwierzyć w to,
na pewno gorzej będzie gdy
świętować będziesz latek 100.
Dobre życzenia jak wieść niesie
są coraz rzadziej spotykane,
trzeba je chronić jak przyrodę,
by nie zostały zapomniane.
My dobrych życzeń dla Szefowej
mamy zapasik całkiem spory,
składamy je kiedy październik
w ogniste barwy drzewa stroi.
Z całą powagą i szacunkiem
życzymy zdrowia żelaznego,
w pracy sukcesów nadzwyczajnych,
w życiu wszystkiego najlepszego.
Niechaj spełniają się marzenia
te zwykłe i te niebanalne
bo drzemie w nich ogromna siła,
i kiedyś staną się realne.