Bezchmurne niebo, księżyc i gwiazdy

nad Watykanem gęstniała noc,

a w Twoim oknie światło nie gasło,

był czas modlitwy , rozmyślań czas.

Nieraz tęsknota ścisnęła serce,

myślami biegłeś ku szczytom Tatr,

ku Wadowicom i do Krakowa,

do swej Ojczyzny, tam gdzie Twój kraj.

Niełatwo dźwigać Piotrowe Brzemię,

trudną Ci drogę wyznaczył Pan

 ale Bóg wiedział komu powierzyć

wielki Miłości i Wiary skarb.

Czy noc dawała Ci ukojenie,

a w snach wędrówkę do tamtych lat

gdy przemierzałeś, góry, doliny

dziękując Bogu za piękny świat?

In memoriam  JP II

 Byłeś, jesteś i będziesz  na  zawsze

drogowskazem  na drodze Zbawienia,

Twoje słowa obiegły  świata obszar niemały

a  w tych słowach  jest moc i nadzieja

Janie Pawle, Papieżu Pielgrzymie,

Janie Pawle Papieżu rodaku,

nie odszedłeś daleko, jesteś stale obecny

w naszych sercach  i modlitwach naszych.

Nie lękajcie się przyjąć Chrystusa,

tak wołałeś wędrując po świecie

i uczyłeś cierpliwie, że to  Bóg jest Miłością ,

czas uwierzyć  w Jego miłosierdzie.

Między ziemią , a księżycem,
w bladym świetle, srebrnym pyle,
sny się rodzą najpiękniejsze,
kolorowe jak motyle,
a gdy tylko świat otuli
szalem mroku noc natchniona,
sny wirują nad głowami
i wpadają nam w ramiona.

Sny wirują nim wstanie dzień,
unoszą się lekko, jak błękitny cień,
sny się przędą jak srebrna nić,
wpleciona w marzenia, by radością lśnić.

Sny wirują nim wstanie dzień,
unoszą się lekko, jak błękitny cień,
sny wirują po nocy kres,
o świcie spłoszone, topnieją we mgle.

Sny bajecznie kolorowe,
rajskie ptaki naszych marzeń,
rozświetlają mroczne cienie,
są esencją miłych wrażeń.
sny ulotne, sny nieśmiałe,
jasne kwiaty srebrnej nocy,
urokliwe, dobre czary ,
miejcie zawsze nas w swej mocy.