Z lustra
Niezmiennie dziwi mnie gdy z lustra
spogląda na mnie ta kobieta.
przygasłe oczy, zwiędle usta
nikt już nie powie o niej; piękna.
Na twarzy archipelag zmarszczek,
bo każdy rok coś tutaj dodał,
na srebrnej rzęsie łza zastygła,
nikt już nie powie o niej: młoda.
50 rocznica matury prześwietnej IVC /1974-20204/
I Liceum Ogólnokształcące im. Króla Kazimiera Wielkiego w BOCHNI
To my,
z połowy XX wieku
dotarliśmy aż tu
z bagażem
szczęść i nieszczęść,
upadków i uniesień,
zadziwień, zysków, strat.
Niesieni rzeką
bezwzględnego czasu,
świadomi celu
i nieuchronności zdarzeń
wznosimy dziś
toast dziękczynny:
za życie,
za przyjaźń,
za pamięć
i miłość – niech ona płonie w nas
mimo upływu lat.
Czy da się jeszcze jakoś złączyć
co tak brutalnie podzielone,
z prawa i z lewa poszarpane
brudne, w nienawiść obleczone.
Czy da się jeszcze coś odmienić,
wyciszyć wrzaski i obelgi,
odesłać w niebyt raz na zawsze
kłamstw i obłudy pełne gęby.
Czy musi nadejść katastrofa.
która pogrąży bez podziałów,
bez znieczulenia, bez litości
cały zacietrzewiony NARÓD ???
Miłość pierwsza
Nie każda pierwsza jest ostatnią,
nie często też jedyną bywa
lecz jest najświeższa, najzieleńsza,
pachnąca wiosną pierwsza miłość.
Nie zawsze wykiełkować może
z ziarenek uczuć miłość wieczna
ale smak pierwszych pocałunków
chowamy skrzętnie na dnie serca.
Zjawił się u mnie taki gość. Efekt ludzkiej bezmyślności, a nawet okrucieństwa. Wyrzucony w okolicy śmietnika. Rozpaczliwie blagał
o pomoc w deszczowy dzień. 
