Czterdziestka to młodości kres i życia to połowa,
trzeba na tyłku wreszcie siąść, pora się ustatkować,
przyoblec się w nobliwy strój, ozdobić twarz powagą
i za złe młodszym wszystko mieć, nie walczyć już z nadwagą.
A Ty nie słuchaj głupot tych, bo to wierutne bzdury,
czterdziestka to najlepszy czas, by wznieść się ponad chmury.
Szalej więc Kasiu, wino pij, masz powód do radości,
bo może forsy czasem brak lecz nie brak Ci miłości.
Chociaż czas pędzi bez wytchnienia,
chwila o chwili zapomina,
my pamiętamy o Szefowej,
Jej imieninach, urodzinach.
Nasze życzenia niewymyślne,
bo zdrowia, szczęścia winszujemy
lecz, że to w życiu najważniejsze
aż nazbyt dobrze wszyscy wiemy.
Do tych niezwykle zwykłych życzeń
pragniemy dodać jeszcze kilka,
niech ogromnieje miłość, przyjaźń,
a to co sprawia przykrość znika.
Dariusz W. z Płocka rodem, drogą przez Warszawę,
do Kielc trafił onegdaj i został na stałe.
Nie zląkł się Scyzoryków, ani Baby Jagi,
a to dowód niezbity szaleńczej odwagi
i dlatego są Kielce dla Niego łaskawe.
Raz na pół wieku się przydarza
taki październikowy dzień.
Nim spadnie kartka z kalendarza
odsuńmy wszelkie sprawy w cień,
by Jubilatce nieść życzenia
obfite jak jesienny plon,
barwne jak w blasku słońca ziemia,
solidne jak na skale dom.
By sił starczyło na zamiary,
do celu wiódł najprostszy szlak,
i nie zabrakło nigdy wiary
w miłość, życzliwość, szczęścia smak.
Na bocianich skrzydłach odfrunęło lato,
przyszła do nas jesień, strojna i bogata.
W sadach dojrzewają soczyste owoce,
skropione deszczykiem, malowane słońcem.
Jesień, jesień, jesień kolorowa,
hojnie skarby swoje nam rozdaje,
jesień, jesień, jesień kolorowa,
płynie ponad krajem.
Lasy się ubrały w płomienne kolory,
zimne są już ranki i chłodne wieczory.
W parkach złote liście leżą jak dywany,
wśród nich połyskują brązowe kasztany.
Jesień, jesień, jesień kolorowa…
Wiatr jesienny figlarz, srebrne mgły rozsiewa,
czasem lubi z nami przy ognisku śpiewać.
Złota polska jesień, kolorowa pora,
idzie z koszem darów przez lasy i pola.
Jesień, jesień, jesień kolorowa…
Zanim noc nadejdzie księżyc budzi
gwiazdy śpiące w niebie i sny ludzi,
wieczór cieniem pada na świat,
bo wieczór jest jak nocy brat, jak brat.
Ref.
Noc wciąż niezmiennie piękna, tak jak mrok srebrny,
noc – tajemnicza stale tak jak baśń i jak sny,
noc – to pora magiczna – czarów czas,
noc ma koronę z gwiazd
Kiedy noc otula szalem ziemie,
gwiazdy świecą mocno, księżyc drzemie,
czarne koty włażą na dach,
coś ludziom śni się, cicho sza, sza, sza,
Noc mocna jak sen, a cicha jak szept,
noc złota od gwiazd i czarna jak kret,
noc nie jest zwyczajna, tak jak dzień-
nie zaśnij – to przekonasz się