Rozpalasz gwiazdy, gasisz słońca,
zanurzasz światy w gwiezdnym pyle,
znasz tajemnice ptasich lotów,
stwarzasz komety i motyle.
Ponad przestrzenią, poza czasem
nieodgadniony, niepojęty,
Ty co nie mieścisz mi się w głowie
jesteś na wyciągniecie ręki.
Szukałam Ciebie za daleko,
na peryferiach Mlecznej Drogi,
a Ty przychodzisz w letnim deszczu
okruchach szczęścia, we łzach słonych.
Czy za barierą czasu,
gdzie nawet myśl się nie prześlizgnie
jest raj?
Raj utracony w dniu narodzin,
a odzyskany w chwili śmierci.
Dlaczego więc tak trudno pożegnać się z życiem
i bez żalu odejść od utrapień wielu?
Zostawić książki i zachody słońca
niedoczytane wiersze,
niewypowiedziane szczęście.
Czy jesteśmy ludźmi wiary tak małej
jak ziarenko piasku?
Kim jest dla nas Pan Moniuszko
każdy wiedzieć musi,
bo Polakiem był wybitnym,
muzyką nas wzruszał.
Tworzył pieśni i opery,
kantat zbiór niemały,
polskie nuty, polskie rytmy
w jego sercu grały
Mazur brzmiący w „Strasznym Dworze”
dumny i ognisty,
to nasz taniec narodowy,
polskim sercom bliski.
W „Halce” szumią smukłe jodły
na gór stromych szczycie,
aria ta jest bardzo znana,
słuchana w zachwycie.
A w śpiewnikach, tych domowych
wiele pieśni mamy,
jakże pięknych, melodyjnych,
tak chętnie śpiewanych.
Nie przeminie ta muzyka,
bo jest nasza, swojska,
taką Pan Moniuszko tworzył,
to muzyka polska.
Dziękujemy ci mistrzu Stanisławie,
za muzykę, co w duszy nam gra,
za melodie z nut polskich utkane,
za wzruszenia, za piękno i czar
Miałam szczęście, może niewielkie,
miałam szczęście – takie w sam raz,
z moim szczęściem było bajecznie,
gdy przepadło skończył się fart.
Może szczęście było zbyt kruche,
nie umiałam o szczęście dbać
może kogoś innego szuka
moje szczęście, może ktoś skradł?
Ref.
Szukam szczęścia, mojego szczęścia
w małym rozmiarze „S” lub „M”
Szukam szczęścia mojego szczęścia,
które przepadło w pochmurny dzień.
Miałam szczęście, takie niewielkie,
moje szczęście porwał mi wiatr,
gdzieś na druga stronę ulicy
lub za morze zielonych fal.
Miałam szczęście, szczęście w nieszczęściu
moje szczęście odnalazł tam
ktoś o bardzo wesołych oczach,
teraz szczęście i miłość mam
Ref.
Mam już szczęście, mam moje szczęście
wróciło do mnie, znów ze mną jest,
mam już szczęście, mam swoje szczęście
w większym rozmiarze XXL
Od pokoleń w naszym kraju,
poloneza wszyscy znają,
taniec piękny, uroczysty,
polskim sercom jakże bliski.
Poloneza tańczmy szumnie,
poloneza tańczmy godnie,
tańczmy dziarsko, zamaszyście,
tańczmy dumnie i swobodnie.
Polonezem powitajmy
Gości miłych, gości zacnych.
Z dawien dawna w naszym kraju,
w dobrym tonie i zwyczaju,
jest zaczynać polonezem
każde ważne wydarzenie.
Zaczynamy polonezem
każde ważne wydarzenie.
Gdy w Brazylii trwa karnawał,
to króluje wszędzie samba,
pod palmami, gdzieś w upale
wszyscy ludzie tańczą sambę.
My karnawał mamy w zimie,
ale sambę też lubimy
i na balach przebierańcy –
w rytmie samby też chcą tańczyć.
Samba, magiczna samba,
Pulsuje w żyłach i topi śnieg,
Samba pośrodku zimy
Ma czekolady gorącej smak.
Na szklonym szkolnym balu
sambę tańczy tłum Batmanów,
Zorro tańczy z pękną Larą,
Michael Jackson z dinozaurem.
Żółwie Ninja z wielką wprawą
radzą sobie z naszą sambą,
a Superman w pelerynie
z Pocahontas tańczy zwinnie.