Na dnie szuflady mojego biurka,
pod stertą różnych, dziwnych szpargałów,
leży mój kumpel najdyskretniejszy,
pamiętnik sercem mym pisany.
Jemu powierzam swoje sekrety,
o których nie wie mama i tata,
on jest cierpliwy i zawsze wierny,
moich tajemnic nie zdradza.

Ref.
Mój pamiętnik, pomaga przeżyć mi złe dni,
bo wszelkie problemy na pół dzielę z nim,
a jeśli spotyka mnie miłego coś,
to każdą mą radość pomnoży przez sto.

Zna moje wszystkie szkolne kłopoty,
wie też o sprzeczkach z koleżankami,
często na kartkę opada łezka,
gdy dzielę się z nim problemami.
Ale nie myślcie , że mój pamiętnik,
To jedna wielka puszka Pandory,
w której mieszkają same nieszczęścia,
troski, problemy i spory.

Na wielu kartach mego sztambucha,
gości promienny uśmiech radości,
śmieszne przygody, śmiałe marzenia,
o wielkiej sławie i miłości.
Na pewno miło będzie powrócić
po latach kilku, czy kilkunastu,
w świat czarodziejski dziecięcych przeżyć
pełnych fantazji, światła, blasku.