My ludzie z przełomu XX i XXI wieku jesteśmy tak pewni siebie. Zachwycamy się silą swoich osiągnięć. Wszak spoglądamy nie tylko w głąb ziemi ale także zapatrzeni jesteśmy w odlegle galaktyki . Jednak w chwilach takich jak ta, która przyszła niespodziewanie dostrzegamy jak kruche jest nasze istnienie, jak mało wiemy, jak niewiele możemy. Wirus – takie mikroskopijne maleństwo, a katastrofa globalna.
Kategoria: Sprawy ważkie, sprawy błahe
Jeszcze jestem.
Jeszcze jestem
po tej stronie życia.
Czekam na JUTRO
i wspominam WCZORAJ.
Mam plany z nadziei utkane.
Na NIĄ nie czekam,
choć z wiem, że przyjść może
znienacka, nieproszona,
i zawsze nie w porę.
Jednak gdy nadejdzie
czy po drugiej stronie
spotkam CIEBIE
i tych wszystkich
za którymi tęsknię
nieustannie ? ? ?
Pasowanie na ucznia
Pasowanie to obyczaj
już od wieków dobrze znany,
być Rycerzem to jest honor
i przywilej raz nadany .
Rycerz musiał być szlachetny
bronić Kraju, chronić słabszych,
a swój herb i zawołanie
wypisane miał na tarczy.
Dziś na ucznia pasowanie
to też zaszczyt bardzo duży,
przecież Uczeń to brzmi pięknie
i to powód jest do dumy.
My też mamy swoją tarczę
na niej symbol naszej szkoły,
będziemy się uczyć pilnie
żeby sławy jej przysporzyć.
Chcemy przykład brać z rycerzy
żeby uczniem być wzorowym
koleżeńskim , pilnym, miłym
do pomocy wciąż gotowym.
Ślubowanie I klasa
Już nie jestem przedszkolakiem,
jestem uczniem,
mam tornister kolorowy,
a w nim skarby:
super piórnik wypełniony aż po brzegi
ołówkami i kredkami
oraz farby.
Moja szkoła, moja klasa,
pierwsza klasa,
tu nauczę się jak liczyć,
pisać, czytać
i o Polsce, i o świecie
będę wiedzieć,
bo o wszystko w mojej szkole
mogę pytać.
Dlaczego?
Dlaczego?
Myślą niecierpliwą i niezdarnym słowem
próbuję dociec, zrozumieć, zapisać
dlaczego tutaj? czemu właśnie teraz?
w tym miejscu i w tym czasie jestem,
kocham, czuję.
Dlaczego nie w Mongolii dziesięć wieków temu,
dlaczego nie w pałacu, czemu nie w czworakach?
Tylko w środku Europy, na przełomie wieków
w moim, pełnym sprzeczności, małym
pępku świata.
Zielony cień
Zielony cień starego lasu
na rzęsach osiadł kroplą chłodną,
do serca ukojeniem spłynął
i ciszą nas otulił wonną.
Zgiełk świata został za kotarą
utkaną z igieł, mchu i liści,
tu święty spokój i łagodność,
tam wciąż festiwal nienawiści.