Jeszcze jestem
po tej stronie życia.
Czekam na JUTRO
i wspominam WCZORAJ.
Mam plany z nadziei utkane.
Na NIĄ nie czekam,
choć z wiem, że przyjść może
znienacka, nieproszona,
i zawsze nie w porę.
Jednak gdy nadejdzie
czy po drugiej stronie
spotkam CIEBIE
i tych wszystkich
za którymi tęsknię
nieustannie ? ? ?
Dla Klaudii i Krzysztofa
Dlaczego?
Myślą niecierpliwą i niezdarnym słowem
próbuję dociec, zrozumieć, zapisać
dlaczego tutaj? czemu właśnie teraz?
w tym miejscu i w tym czasie jestem,
kocham, czuję.
Dlaczego nie w Mongolii dziesięć wieków temu,
dlaczego nie w pałacu, czemu nie w czworakach?
Tylko w środku Europy, na przełomie wieków
w moim, pełnym sprzeczności, małym
pępku świata.
Mała i krucha, a jakże silna
wszelkie przeszkody pokonać zdolna
siłą niezwykłą, z wiary płynącą,
mocą od Boga.
Jak Nic Maleńka- tak się nazwała
wytrwała, cicha, dobra, pokorna
praca nad siły i żar modlitwy
znakiem Jej były.
Mała i krucha, a taka mocna,
wątła, cierpiąca, a ciągle w boju,
o to co święte, o to co ludzkie
nieustraszona.
Mała i krucha, miłością silna,
Miriam przy Krzyżu trwająca wiernie,
Mała Arabka, a wielka Święta
naszym natchnieniem.
Grudniowe, krótkie dni
i długich nocy czerń
niechaj rozjaśni nam
Gwiazda tysiącem lśnień.
Od tysiącleci dwóch
wciąż przypomina nam,
że ten Narodzin cud,
to wielki Boski plan.
A my wciągnięci w wir
codziennych spraw i prac
zapominamy, że
największy skarb jest w nas.
Pora już wstrzymać bieg,
spokoju poczuć smak,
radością dzielić się
na ten świąteczny czas. 