Nie dajcie się zwieść tej co krzyczy: Ja jestem Miłość,
a myśli tylko w pierwszej osobie liczby pojedynczej.
To zapewne tandetna podróbka, nędzny falsyfikat,
koszmarna atrapa, plagiat nieudany.
Prawdziwa miłość hałaśliwą nie jest.
Mądra, dobra i silna, z wiernych najwierniejsza.
Hojnie rozdaje szczęście, radość, ukojenie
nie żądając w zamian nic, a nic podobnego.
OAZA
W rozpędzonym świecie
pełnym niepokojów
trzeba mieć swoje miejsce –
oazę spokoju.
Tam gdzie chaos nie wtargnie,
i zło nie ma wstępu,
gdzie oddycha się lekko,
myśli się nie kłębią.
Kąt, gdzie odciąć się można
chociaż na chwil parę
od pośpiechu i zgiełku,
od medialnych szaleństw.
Tam gdzie spokój prawdziwy,
nerwów ukojenie,
Jak odnaleźć to miejsce?
Jeszcze tego nie wiem.
Ziemio,
planeto.
pod Słońcem najpiękniejsza.
pełna cudów wszelakich
potrzebnych do szczęścia ,
mogłaś być niemal rajem,
arkadią, edenem
ale to człowiek sprawił
że stajesz się piekłem.
Wciąż czekam na wiadomość,
lecz jesteś niezmiennie
gdzieś poza zasięgiem.
Nie usłyszę, nie zobaczę
i dotykiem cię nie zbudzę
ale pamięcią i tęsknotą
poszybuję za granice czasu,
bo miłość nigdy nie traci zasięgu.
Dziwny to czas ,
skulił się świat,
obaw zbyt wiele,
zbyt wielki strach.
Sny o potędze
straciły sens,
tylko niepewność,
ta pewną jest.
Pychą podszyci
sięgamy gwiazd,
a mały wirus
drwi sobie z nas . 
Już nie jestem przedszkolakiem,
jestem uczniem,
mam tornister kolorowy,
a w nim skarby:
super piórnik wypełniony aż po brzegi
ołówkami i kredkami
oraz farby.
Moja szkoła, moja klasa,
pierwsza klasa,
tu nauczę się jak liczyć,
pisać, czytać
i o Polsce, i o świecie
będę wiedzieć,
bo o wszystko w mojej szkole
mogę pytać.